บรรณารักษ์ชวนอ่าน: มือนั้นสีขาว

มือนั้นสีขาว
ผู้เขียน : ศักดิ์สิริ มีสมสืบ
Call Number : PL4209.S2A17 ศ332ม 2554

‘มือนั้นสีขาว’ ผลงานชิ้นสำคัญของคุณศักดิ์สิริ มีสมสืบ ตีพิมพ์ครั้งแรกปี พ.ศ. 2531 เป็นหนังสือรวมบทกวีนิพนธ์ไทยสมัยใหม่ ซึ่งได้รับรางวัลซีไรต์ในปี พ.ศ. 2535 ที่อยากให้ทุกคนได้อ่าน เพราะอ่านง่าย มีภาพการ์ตูนประกอบ สะท้อนสังคม จรรโลงใจและได้ความรู้

เนื่องในวาระร่วม 30 ปี ภาพกวีมีสีสัน “มือนั้นสีขาว” วรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียนประจำปี 2535 เล่มนี้ ได้รวบรวมบทกวีนิพนธ์ไทยสมัยใหม่ ที่มีลักษณะสร้างสรรค์ทั้งความคิด และวิธีการนำเสนอ มุ่งแสดงอุดมคติเชิดชูคุณค่าความบริสุทธิ์และความมีน้ำใจของมนุษย์ กวีถ่ายทอดความคิดเป็นรูปธรรมที่เข้าใจง่าย ผ่านบุคคลและเหตุการณ์สมมติ ซึ่งอาจเกิดได้ในชีวิตจริงและสังคมจริง แสดงความแตกต่างระหว่างสภาวะอันบริสุทธิ์ไม่เสแสร้งของเด็ก กับสภาวะของผู้ใหญ่ที่ถูกครอบงำด้วยกรอบของสังคม เสนอแง่ความคิดอย่างประณีตหลายนัย ตีความได้กว้างขวางและลึกซึ้งด้วยกลการประพันธ์ที่เฉียบคม

หนังสือเล่มนี้ การประพันธ์ลักษณะของฉันทลักษณ์มีรูปแบบเป็นธรรมชาติสอดคล้องกับเนื้อหา คำที่ใช้เป็นคำง่าย ๆ เรียงร้อยอย่างมีลีลาจังหวะ สร้างลำนำอันทรงพลัง ให้จินตนาการภาพชัดสื่อความคิดของกวีกระทบอารมณ์และเร้าความคิดผู้อ่าน เป็นการจรรโลงความหวังให้เห็นว่าโลกอาจสงบงดงามได้ด้วยนำใจอัน บริสุทธิ์ของมนุษย์ด้วยกันเอง เป็นวรรณกรรมที่มีความดีเด่นสมควรได้รับการยกย่องเป็นวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยม

ประวัติผู้เขียน

ศักดิ์สิริ มีสมสืบ เป็นนามปากกา ชื่อจริงคือกิตติศักดิ์ มีสมสืบ โดยบิดาได้เปิดโรงเรียนเอกชนชื่อ “นิมิตศึกษา” เริ่มเข้ารับราชการเป็นครูสอนศิลปศึกษาที่โรงเรียนชุมแสงชนูทิศ อ.ชุมแสง จ.นครสวรรค์ เมื่อ พ.ศ. 2521 และใช้เวลาว่างวาดรูป เขียนกวี และเล่นดนตรี เนื่องจากเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาตั้งแต่เด็กและมีห้องสมุดอยู่ที่บ้าน เมื่อไปเรียนเพาะช่างมีโอกาสไปพักที่บ้านของจ่าง แซ่ตั้ง ซึ่งเป็นนักเขียนและนักวาดรูปผู้มีชื่อเสียงจึงได้เรียนรู้และถูกปลุกเร้าให้สนใจการวาดรูปและเขียนบทกวีอย่างจริงจัง ได้เริ่มเขียนบทกวีที่มีฉันทลักษณ์เฉพาะตัว ซึ่งได้รับอิทธิพลจากบทกวีของจ่าง แซ่ตั้ง อยู่มาก

นอกจากนี้ จ่าง แซ่ตั้ง ยังได้แนะนำให้รวมพิมพ์เผยแพร่โดยใช้นามปากกา “ศักดิ์สิริ มีสมสืบ” เล่มแรกชื่อ “ตุ๊กตารอยทราย” พิมพ์เมื่อ พ.ศ. 2526 เล่มที่สองชื่อ “คนสอยดาว” พิมพ์เมื่อ พ.ศ. 2529 จนกระทั่ง พ.ศ. 2531 ได้จัดพิมพ์บทกวีเล่มที่ 3 ชื่อ “มือนั้นสีขาว” มีผู้ส่งไปประกวดรางวัลซีไรต์ โดยที่ผู้เขียนไม่ทราบเรื่อง ปรากฏว่าได้รับรางวัลซีไรต์ ประเภทกวีนิพนธ์ประจำปี 2535 ทำให้มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกว้างขวางขึ้น เขาสามารถร้องเพลงและเล่นดนตรีได้หลายอย่าง

เขาลาออกจากอาชีพครูเพื่อเป็นนักเขียนอิสระเมื่อ พ.ศ. 2536 โดยเขียนบทกวี บทเพลง เรื่องสั้น และวาดรูป และได้รับรางวัลศิลปาธร สาขาวรรณศิลป์ จากสำนักศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัย ประจำปี พ.ศ. 2548 ปัจจุบัน เป็นนักเขียนอิสระ และนักแต่งเพลง สังกัด ยุ้งข้าว เรคคอร์ด