Tag Archives: ห้องสมุด

บรรณารักษ์ไปอ่านเจอบทความสั้นๆ ใน มติชนสุดสัปดาห์ ว่าด้วยเรื่องของนิทรรศการแปลกๆ ที่แมนฮัตตัน โดยเขาตั้งชื่อไว้น่าสนใจว่า “The Library of Unborrowed Books” ก็เลยมาลองค้นหารายละเอียดเพิ่มเติม จึงนึกสะท้อนถึงหนังสือที่มีอยู่ในห้องสมุด ว่ามีหลายเล่มเหมือนกันที่ไม่เคยถูกยืม หรือถูกยืมครั้งสุดท้ายก็นานเป็นชาติแล้ว   ศิลปินผู้จัดงานนี้เป็นชาวสวีดิช ชื่อว่า Meriç Algün Ringborg เขาไปขอหนังสือจาก Center for Fiction’s library (น่าจะอยู่ในนิวยอร์ก) โดยเขาคัดเฉพาะหนังสือที่ไม่มีคนยืมออกไปเลยแม้ซักครั้งเดียว เอามาจัดแสดงไว้ที่ Art in General ในแมนฮัตตัน นัยว่าเพื่อสะท้อนให้เห็นถึงคุณค่าที่ถูกลืมเลือนของหนังสือ ขณะเดียวกันก็เป็นแรงกระตุ้นให้คนหันมาสนใจหนังสือที่ว่ากันว่า ไม่มีใครยืมไปอ่าน อย่างน้อยคนที่มาดูก็คงอยากจะรู้เหมือนกันว่าทำไมมันถึงไม่ถูกยืม และเผลอๆ มันจะถูกยืมไปอ่านก็เพราะงานนี้ล่ะ หนังสือที่นำมาจัดแสดงบางเล่มก็นึกไม่ถึงว่าจะไม่มีใครยืมจริงๆ … Continue reading →

บทความนี้มีส่วนที่เป็นความเห็นส่วนตัวของผู้เขียน   วันนี้ (๒๐ ธันวาคม ๒๕๕๕) ได้มีโอกาสไปฟังบรรยายพิเศษ โดย อาจารย์อภิสิทธิ์ ไล่สัตรูไกล ผู้อำนวยการศูนย์สร้างสรรค์งานออกแบบ (TCDC) ในเรื่อง “บรรณารักษ์จะใช้ชีวิตอย่างไรในโลกอาเซียน: มุมมองผู้บริหาร จัดโดย ชมรมห้องสมุดเฉพาะ สมาคมห้องสมุดแห่งประเทศไทยฯ ได้มุมมองอะไรแปลกๆ จากวิทยากรที่ไม่ใช่เป็นบรรณารักษ์ แต่ทำหน้าที่ดูแล TCDC ที่มีห้องสมุดเป็นจุดขาย เพราะนี่คือห้องเฉพาะ (จริงๆ) ที่ผมว่าเลิศที่สุดแห่งหนึ่งของประเทศ อาจารย์อภิสิทธิ์เริ่มต้นด้วยคำถามที่แสดงความห่วงใยของความอยู่รอดของห้องสมุด ซึ่งก็น่าคิดอยู่เหมือนกันนะครับว่าในยุคที่ความจำเป็นในการเข้าห้องสมุดน้อยลง จึงเริ่มมีคำถามว่าแล้วห้องสมุดยังจำเป็นต้องมีอยู่อีกหรือไม่? อาจารย์อภิสิทธิ์ตั้งคำถามว่า จะมีครอบครัวไหนบ้างไหมที่วันหนึ่งจะมีใครซักคนชักชวนกันบอกว่า “วันนี้ไปห้องสมุดกันเถอ” หรือคนที่เรียนจบแล้ว ทำงานแล้ว ถามหน่อยว่าเคยกลับไปห้องสมุดอีกครั้งไหม ถ้าไม่ใช่เพราะเราต้องการอะไรจากห้องสมุด จะเป็นข้อมูลเพื่อทำงานหรือเพื่อใช้ชีวิตประจำวัน หรือจะอะไรก็แล้วแต่ หรือแค่เข้าไปเดินเล่นก็ตามทีเถอะ ผมก็นึกไม่ออกเหมือนกันว่าคนไทยโดยทั่วไปเขาจะเข้าห้องสมุดกันไหม … Continue reading →

‘ซุนวู’ เคยว่าไว้ รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งก็ชนะร้อยครั้ง ความจริงเป็นการเปรียบเทียบสอนให้รู้จักกำลังตนและกำลังฝ่ายตรงข้าม มิให้ประมาท ไม่ใช่เฉพาะแค่การศึกสงคราม แต่ในสมรภูมิชีวิตเราก็เอามาปรับใช้ได้เหมือนกัน เดือนพฤศจิกายนนี้ ที่ห้องสมุดสตางค์ได้รับเกียรติจากหน่วยงานระดับบิ๊กถึงสองแห่งแจ้งความประสงค์มาเยี่ยมเยียน ศึกษาดูงาน คือ ห้องสมุดธนาคารแห่งประเทศไทย และ สำนักหอสมุดมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ พอฟังชื่อสองหน่วยงานนี้แล้วเล่นเอาหลายคนเกร็ง โดยเฉพาะน้องๆ ที่สงสัยหนักหนาว่า “พวกเขาจะมาดูอะไรเรา” ตั้งวงสนทนาแลกเปลี่ยนความรู้กันอย่างเมามัน เล่าไปจะหาว่าคุย แต่ก่อนนั้นย้อนไปไม่ไกลสัก ๒-๓ ปี ห้องสมุดสตางค์ของเราให้การต้อนรับหน่วยงานต่างๆ ที่เข้ามาเยี่ยมเยียนดูงานเป็นประจำทุกเดือน ผมลองนั่งนับย้อนหลังไป ๕ ปีหลังสุด เอาอย่างที่เป็นทางการนะครับ มีหน่วยงานมาดูงานเราถึง ๕๐ ครั้ง ก็เฉลี่ยปีละ ๑๐ ครั้งทีเดียว นี่ยังไม่นับเคสที่มากันแบบฉุกเฉิน แวะมากันแบบไม่เป็นทางการ หรือไม่ก็มากันด้วยความสนิทสนมเป็นการส่วนตัว ซึ่งในทุกๆ … Continue reading →