วิทยาลัยดุริยางศิศป์

เมื่อวันพฤหัสบดีที่ผ่านมา (7 ก.พ.51) หลังเสร็จจากการประชุมคณะทำงานปรับปรุงเว็บไซต์มหาวิทยาลัยมหิดล ที่สำนักงานอธิการบดี ศาลายา (เป็นคณะทำงานย่อยที่ตั้งเพิ่มขึ้นมาจากคณะกรรมการปรับปรุงเว็บไซต์มหาวิทยาลัยมหิดล) …  เห็นว่าเพิ่งจะ 5 โมงเย็น แดดร่มลมตก เลยโทรศัพท์นัดเพื่อนร่วมรุ่นโครงการพัฒนานักบริหาร MU-EDP#4 คือคุณลลิล กลิ่นสมิทธิ์ (โบว์ลิ่ง) ซึ่งเป็นเลขานุการและผู้ช่วยผู้อำนวยการวิทยาลัยดุริยางคศิลป์ ขอให้เดินมารับ เพื่อไป Tour ดูบรรยากาศและกิจการของวิทยาลัย

วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ (College of Music) มีฉายาว่า “สวรรค์บนดิน” .. เห็นจะจริง เเพราะตลอดทางที่เดินไป ผ่านเรือนไทย ซึ่งต่อไปคงจะใช้เป็นสถานที่จัดงานเลี้ยงงานแต่งงาน แบบมีดนตรีไทยบรรเลงให้ฟังด้วย มีหอกลางน้ำ หอแสดงดนตรี ประติมากรรมหิน สวนป่าพฤกษาดุริยางค์หรือต้นไม้ดนตรี เป็นสวนป่าไม้ยืนต้นชนิดต่างๆ ที่ใช้ทำเป็นเครื่องดนตรี จำนวนนับพันต้น และมีการเตรียมสร้างพิพิธภัณฑ์ดนตรีของภูมิภาคอุษาคเนย์ (Southeast Asian Music Museum) เพื่อเป็นมรดกทางวัฒนธรรมด้วย 

ตามห้องพัก ตามระเบียง จะเต็มไปด้วยเด็กนักศึกษา และอาจารย์ ยืนซ้อมเครื่องดนตรีชนิดต่างๆ ทั้งแซกโซโฟน กีตาร์ เซลโล่ เปียโน ไวโอลิน ฯลฯ มีเด็กมัธยมหรือที่เรียกว่าชั้นเตรียมอุดมดนตรี กำลังนั่งใช้คอมพิวเตอร์อยู่ในห้องสมุดดนตรี ที่มีเก้าอี้นวมสีเทาน่านั่ง (น่านอน) จัดวางอย่างมีรสนิยม เข้าไปในห้องโถงที่ดูคุ้นๆ ตา ว่าอยู่ในฉากของภาพยนตร์เรื่อง “เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย Seasons Change” และพอเดินไปถึงอาคารภูมิพลสังคีต บังเอิญมีการซ้อมการแสดง Thailand Philharmonic Orchestra  มีนักดนตรีประมาณ 60-70 คน ผู้ควบคุมวงหรือ Conductor ชื่อ Claude Villaret และ Soloist ชื่อ Walter-Michael Vollhardt (เล่นเซลโล่) … นั่งฟังอยู่สักประมาณ 15 นาที … ช่างไพเราะและน่าตื่นตาตื่นใจมากจริงๆ

ที่วิทยาลัยดุริยางคศิลป์แห่งนี้ ทุกคนที่เดินผ่านไปมา ไม่ว่าจะเป็นเจ้าหน้าที่ นักศึกษา หรืออาจารย์ ล้วนแต่ดูมีความสุข ทักทายกันอย่างอารมณ์ดี และอยู่กันมืดค่ำ มีบรรยากาศทางวิชาการจริงๆ … ถ้ามีโอกาสจะกลับมาเยี่ยมใหม่ค่ะ !